"Tiap-tiap diri akan merasai mati. Sesungguhnya akan disempurnakan pahala kamu pada hari kiamat. Sesiapa yang TERSELAMAT DARI NERAKA dan dimasukkan ke dalam syurga, sesungguhnya BERJAYA lah dia, dan ingatlah bahawa kehidupan di dunia ini hanyalah kesenangan yang memperdaya." (Ali Imran : 185)

BENARKAH KISAH ALQAMAH ADALAH PALSU ?

*

Penjelasan daripada Ustaz Raja Ahmad Mukhlis :

Point Pertama: Bukan semua hadith yang tidak sahih itu dihukum palsu. Bahkan, sangat sukar untuk menghukum sesuatu hadith itu palsu, apatah lagi dengan perawi yang sekadar dhaif.

Al-Imam Ali al-Qari menukilkan dalam muqoddimah kitab al-Masnu', bahawa al-Imam al-Zarkasyi berkata:

بَيْنَ قَوْلِنَا : لَمْ يَصِحَّ ، وَقَوْلِنَا : مَوْضُوعٌ ، بَوْنٌ وَاضِحٌ. فَإِنَّ الْوَضْعَ إِثْبَاتُ الْكَذِبِ ، وَقَوْلُنَا : لَمْ يَصِحَّ ، إِنَّمَا هُوَ إِخْبَارٌ عَنْ عَدَمِ الثُّبُوتِ ، وَلا يَلْزَمُ مِنْهُ إِثْبَاتُ الْعَدَمِ "

Maksudnya:

Antara perkataan kami "tidak sahih" (sesuatu hadith tersebut) dengan perkataan kami "maudhu' (direka-reka)" (sesuatu hadith tersebut), ada perbezaan yang sangat ketara. Maka sesungguhnya al-wadh'u (rekaan) itu bermaksud menetapkan (hukum) pendustaan, sedangkan perkataan kami "tidak sahih" ialah (sekadar) menjelaskan tentang tidak thubut (tidak sabit daripada Rasulullah shollalalhu 'alaihi wasallam), tetapi tidak melazimkan daripadanya itu, menetapkan ketiadaan (iaitu: menetapkan ianya memang bukan hadis NAbi shollallahu 'alaihi wasallam).

Al-Imam Ibn Sholah berkata dalam kitab Ulum al-Hadith:

وكذلك إذا قالوا في حديث : " إنه غير صحيح " فليس ذلك قطعا بأنه كذب في نفس الأمر ، إذ قد يكون صدقا في نفس الأمر ، وإنما المراد به أنه لم يصح إسناده على الشرط المذكور ، والله أعلم .

Maksudnya: Begitu juga jika mereka (para nuqqod/penilai hadith) tentang sesuatu hadith: "Ia tidak sahih", maka bukanlah demikian itu suatu hukum secara muktamad bahawa ia suatu pendustaan pada perkara itu sendiri (dari sudut ianya memang hadith Rasulullah shollahu 'alaihi wasallam) Bahkan, boleh jadi ianya benar dari sudut sebenarnya perkara itu (boleh jadi benar ianya suatu hadith) cuma sanad-sanadnya sahaja tidak sahih mengikut syarat yang disebutkan (syarat hadith sahih).

Point Kedua: Kisah-kisah ini diriwayatkan oleh: al-IMam al-Baihaqi juga dalam kitab Syu'ab al-Iman:

أَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ الله الْحَافِظُ ، نا أَبُو عُمَرَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ الْوَاحِدِ الزَّاهِدُ صَاحِبُ ثَعْلَبٍ بِبَغْدَادَ ، نا مُوسَى بْنُ سَهْلٍ الْمُوسِيُّ ، نا يَزِيدُ بْنُ هَارُونَ ، أنا فَائِدُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ ، قَالَ : سَمِعْتُ عَبْدَ الله بْنَ أَبِي أَوْفَى ، قَالَ : جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ، فَقَالَ : " يَا رَسُولَ الله ، إِنَّ هَاهُنَا غُلامًا قَدِ احْتُضِرَ يُقَالُ لَهُ قُلْ : لا إِلَهَ إِلا الله فَلا يَسْتَطِيعُ أَنْ يَقُولَهَا ، قَالَ : أَلَيْسَ قَدْ كَانَ يَقُولُهَا فِي حَيَاتِهِ ؟ قَالُوا : بَلَى ، قَالَ : فَمَا مَنَعَهُ مِنْهَا عِنْدَ مَوْتِهِ ؟ قَالَ : فَنَهَضَ رَسُولُ الله صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَنَهَضْنَا مَعَهُ حَتَّى أَتَى الْغُلامَ ، فَقَالَ : يَا غُلامُ قُلْ : لا إِلَهَ إِلا الله ، قَالَ : لا أَسْتَطِيعُ أَنْ أَقُولَهَا ، قَالَ : وَلِمَ ؟ قَالَ : لِعُقُوقِ وَالِدَتِي ، قَالَ : أَحَيَّةٌ هِيَ ؟ قَالَ : نَعَمْ ، قَالَ : أَرْسِلُوا إِلَيْهَا ، فَأَرْسَلُوا إِلَيْهَا فَجَاءَتْ ، فَقَالَ لَهَا رَسُولُ الله صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : ابْنُكِ هُوَ ؟ قَالَتْ : نَعَمْ ، قَالَ : أَرَأَيْتِ لَوْ أَنَّ نَارًا أُجِّجَتْ فَقِيلَ لَكَ : إِنْ لَمْ تَشْفَعِي لَهُ قَذَفْنَاهُ فِي هَذِهِ النَّارِ ، قَالَتْ : إِذًا كُنْتُ أَشْفَعُ لَهُ ، قَالَ : فَأَشْهِدِي الله ، وَأَشْهِدِينَا مَعَكِ بِأَنَّكَ قَدْ رَضِيتِ ، قَالَتْ : قَدْ رَضِيتُ عَنِ ابْنِي ، قَالَ : يَا غُلامُ ، قُلْ : لا إِلَهَ إِلا الله ، فَقَالَ : لا إِلَهَ إِلا الله ، فَقَالَ رَسُولُ الله صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْقَذَهُ مِنَ النَّارِ " ، تَفَرَّدَ بِهِ فَائِدٌ أَبُو الْوَرْقَاءِ ، وَلَيْسَ بِالْقَوِيِّ ، وَالله أَعْلَمُ

al-Imam al-Baihaqi sendiri gunakan lafaz "Wallahu a'lam.." adabnya para ulama' yang sungguh berilmu, berbanding para penilai segera masa kini yang merasai bahawa seolah2 ilmu mereka adalah dalil qat'ie dalam masalah penilaian hadith.

Point Ketiga: Siapa Fa'id yang dinilai dan dikritik dalam hadith ini?

Dalam Tahzib al-Kamal menyebut:

قال عَبْد الله بْن أَحْمَد بْن حنبل ، عَنْ أبيه : متروك الحديث.

# وقال عَبَّاس الدوري ، عَنْ يَحْيَى بْن معين : ضعيف ، ليس بثقة ، وليس بشيء.

# وقال عَبْد الرَّحْمَنِ بْن أبي حاتم : سمعت أبي وأبا زرعة ، يقولان : لا يشتغل بِهِ.

# وقال أيضا : سمعت أبي ، يقول : فائد ذاهب الحديث ، لا يكتب حديثه ، وكان عند مسلم بْن إِبْرَاهِيم عنه ، وكان لا يحدث عنه.

وكنا لا نسأله عنه ، وأحاديثه عَنِ ابْن أبي أوفى بواطيل لا تكاد ترى لها أصلا ، كأنه لا يشبه حديث ابن أبي أوفى ، ولو أن رجلا حلف أن عامة حديثه كذب لم يحنث.

# وقال البخاري : منكر الحديث .

# وقال أَبُو دَاوُد : ليس بشيء.

# وقال الترمذي : يضعف في الحديث.

# وقال النسائي : ليس بثقة.

# وقال في موضع آخر : متروك الحديث.

# وقال ابْن حبان : لا يجوز الاحتجاج بِهِ.

++ روى له : الترمذي ، وابن ماجه.

Dalam al-Dhu'afa' al-Kabir pula disebutkan:

عَنِ ابْنِ أَبِي أَوْفَى.

ذَكَرَ الْبُخَارِيُّ أَنَّهُ كُوفِيٌّ ، وَقَالَ غَيْرُهُ : بَصْرِيٌّ.

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ ، حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ الْحُلْوَانِيُّ ، حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ دَاوُدَ الْخُرَاشِيُّ ، حَدَّثَنِي أَبُو الْفَتْحِ الْمُغِيرَةُ مِنْ أَهْلِ الْبَصْرَةِ ، قَالَ : كُنَّا عِنْدَ عِيسَى بْنِ يُونُسَ بِمَكَّةَ ، حَدَّثَنَا حَدِيثًا عَنْ فَائِدٍ الْعَطَّارِ أَبِي الْوَرْقَاءِ ، فَقَالَ الْمُسْتَمْلِيُّ أَوْ رَجُلٌ : هَذَا شَيْخٌ ضَعِيفٌ يَا أَبَا عَمْرٍو ، فَقَامَ وَقَالَ : نُهِينَا عَنْ مُجَالَسَةِ السُّفَهَاءِ.

حَدَّثَنَا عَبْدُ الله بْنُ أَحْمَدَ بْنِ حَنْبَلٍ ، قَالَ : سُئِلَ أَبِي عَنْ فَائِدِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ أَبِي الْوَرْقَاءِ ، فَقَالَ : مَتْرُوكُ الْحَدِيثِ.

حَدَّثَنَا مُحَمَّدٌ ، حَدَّثَنَا عَبَّاسٌ ، قَالَ : سَمِعْتُ يَحْيَى ، قَالَ : فَائِدٌ أَبُو الْوَرْقَاءِ ضَعِيفٌ.

وَقَالَ فِي مَوْضِعٍ آخَرَ : لَيْسَ بِشَيْءٍ.

حَدَّثَنَا مُحَمَّدٌ ، حَدَّثَنَا مُعَاوِيَةُ ، قَالَ : سَمِعْتُ يَحْيَى ، قَالَ : فَائِدٌ أَبُو الْوَرْقَاءِ لَيْسَ بِثِقَةٍ.

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَيُّوبَ ، قَالَ : سَمِعْتُ مُسْلِمَ بْنَ إِبْرَاهِيمَ ، وَسَأَلْتُهُ عَنْ حَدِيثٍ لِفَائِدٍ أَبِي الْوَرْقَاءِ ، فَقَالَ : دَخَلْتُ عَلَيْهِ ، وَجَارِيَتُهُ تَضْرِبُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِالْعُودِ ، قُلْتُ لِيَحْيَى : فَلِمَ كَتَبْتَ عَنْهُ ؟ قَالَ : لَمَّا كَتَبَ عَنْهُ حَمَّادُ بْنُ سَلَمَةَ.

حَدَّثَنِي آدَمُ ، قَالَ : سَمِعْتُ الْبُخَارِيَّ ، قَالَ : فَائِدُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْعَطَّارُ أَبُو الْوَرْقَاءِ ، مُنْكَرُ الْحَدِيثِ

Namun begitu, al-Imam al-Tirmizi masih meriwayatkan satu hadith dalam al-Jami'e, daripada riwayat beliau lalu berkata:
وَفِي إِسْنَادِهِ مَقَالٌ فَائِدُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ يُضَعَّفُ فِي الْحَدِيثِ وَفَائِدٌ هُوَ أَبُو الْوَرْقَاءِ

Tidak ada dalam kritikan (Jarh) para nuqqad terhadap Fa'id ini sehingga ke tahap pendusta, apatah lagi pemalsu hadith, sehingga melayakkan riwayat beliau dituduh sebagai palsu.

Bahkan, al-Imam al-Tirmizi dan al-Imam Ibn Majah meriwayatkan daripadanya, walaupun dengan ke'dha'ifannya.

Al-Imam al-MUbarakfuri menukilkan dalam kitab Tuhfah al-Ahwazi ketika mensyarahkan hadith Sunan al-Tirmizi tentang Fa'id bin Abd al-Rahman tadi dengan berkata:
قَالَ الْحَافِظُ الْمُنْذِرِيُّ : وَفَائِدٌ مَتْرُوكٌ رَوَى عَنْهُ الثِّقَاتُ ، وَقَالَ ابْنُ عَدِيٍّ مَعَ ضَعْفِهِ يكْتبُ حَدِيثُه .

Al-Hafiz al-MUnziri berkata: Dan Fa'id ini ditinggalkan, (namun) para ulama' thiqah meriwayatkan daripadanya. Ibn 'ADiy berkata: "walaupun dengan kedha'ifan beliau, hadith beliau masih ditulis.

Maka, beliau bukanlah dikritik sehingga tahap pemalsu hadith, apatah menjadikannya sebagai sebab kisah ini dinilai palsu. Ini kerana, tidak ada pengakuan daripadanya bahawa dia memalsukan kisah ini.

Sebagaimana dinukilkan dalam Tahzib al-Tahzib bahawa beliau meriwayatkan daripada Abi Aufa hadith-hadith palsu. KIta mahu lihat contohnya dan adakah kisah ini, sebagaimana ianya dikeluarkan oleh al-Baihaqi dan sebagainya, adalah termasuk daripada hadith palsu yang dimaksudkan.

Bahkan, adakah daripada perkataan al-Hakim sendiri bahawa, riwayat Fa'id daripada Abi Aufa ini palsu, ianya secara mutlak dan umum ataupun masih banyak pengecualiannya. INi kerana, di sisi al-Hakim sendiri, sebagaimana dalam hadith tentang solat Hajat, beliau memberi penilaian positif terhadap riwayat Fa'id daripada Abi Aufa ini.

فَائِدُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ أَبُو الْوَرْقَاءِ كُوفِيٌّ عِدَادُهُ فِي التَّابِعِينَ ، وَقَدْ رَأَيْتُ جَمَاعَةً مِنْ أَعْقَابِهِ ، وَهُوَ مُسْتَقِيمُ الْحَدِيثِ إِلَّا أَنَّ الشَّيْخَيْنِ لَمْ يُخَرِّجَا عَنْهُ ، وَإِنَّمَا جَعَلْتُ حَدِيثَهُ هَذَا شَاهِدًا لِمَا تَقَدَّمَ .

Rujuk al-Mustadrak. Maka, ini menunjukkan hatta di sisi al-Hakim sendiri, ianya tidak muktamad.

Adapun komen2 yang saya berikan ini sedikitpun tidak termasuk dalam menilai hadith ini atau memberi sebarang penilaian hukum tertentu terhadap kisah ini. Namun, ianya sekadar menilai komen-komen yang menilainya sebagai palsu, dengan beberapa ta'liqat. Ala kulli hal, saya bukanlah seorang naqid atau penilai sanad hadith sehingga layak memasuki gelanggang atau medan ini. Tetapi, selagimana tiada para nuqqad mutaqoddimin menilai kisah ini sebagai palsu, maka saya masih berpendirian ianya tidak sampai ke tahap palsu. Apatah lagi ianya diriwayatkan oleh beberapa imam hadith seperti al-Baihaqi, Ibn Abi al-Dunya dan sebagainya. Wallahu a'lam..

Hadith ini boleh dikatakan tidak menyalahi nas-nas syarak terutamanya dalam bab 'Uquq al-Walidain. Dalam hadith lain yang diriwayatkan oleh al-Hakim, alBaihaqi (Syu'ab), al-Bazzar dan sebagainya, Rasulullah shollallahu 'alaihi wasallam bersabda:

كُلُّ الذُّنُوبِ يُؤَخِّرُ الله مَا شَاءَ مِنْهَا إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ ، إِلا عُقُوقَ الْوَالِدَيْنِ ، فَإِنَّ الله تَعَالَى يُعَجِّلُهُ لِصَاحِبِهِ فِي الْحَيَاةِ قَبْلَ الْمَمَاتِ

Setiap dosa itu boleh ditunda (seksanya) oleh Allah sebagaimana yang Dia kehendaki sehingga hari Kiamat, melainkan derhaka kepada kedua ibu bapa, maka Allah ta'ala akan mempercepatkan (seksanya) di dunia sebelum kematian.

Komen akhir berkenaan kisah Alqamah ini. Saya nukilkan kisah ini daripada al-Hafiz al-Imam al-Zahabi dalam kitab beliau al-Kaba'ir, walaupun dengan menggunakan lafaz tamridh, tetapi masih beliau meriwayatkannya. Maka, untuk mentohmah kisah ini sebagai palsu dan tidak boleh dikisahkan, apatah lagi menganggap perawinya dibelit oleh Iblis dan sebagainya, adalah tidak wajar. Wallahu a'lam.

حكي أنه كان في زمن النبي صلى الله عليه وسلم شاب يسمى علقمة وكان كثير الاجتهاد في طاعة الله في الصلاة والصوم والصدقة فمرض واشتد مرضه فأرسلت امرأته إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم إن زوجي علقمة في النزع فأردت أن أعلمك يا رسول الله بحاله فأرسل النبي صلى الله عليه وسلم عماراً وصهيباً وبلالاً وقال امضوا إليه ولقنوه الشهادة فمضوا إليه ودخلوا عليه فوجدوه في النزع فجعلوا يلقنونه " لا إله إلا الله " ولسانه لا ينطق بها فأرسلوا إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم يخبرونه أنه لا ينطق لسانه بالشهادة فقال النبي صلى الله عليه وسلم: هل من أبويه أحد حي؟ قيل: يا رسول الله أم كبيرة السن فأرسل إليها رسول الله صلى الله عليه وسلم وقال للرسول قل لها إن قدرت على المسير إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم وإلا فقري في المنزل حتى يأتيك قال: فجاء إليها الرسول فأخبرها بقول رسول الله صلى الله عليه وسلم فقالت: نفسي لنفسه فداء أنا أحق بإتيانه فتوكأت وقامت على عصا وأتت رسول الله صلى الله عليه وسلم فسلمت فرد عليها السلام وقال لها يا أم علقمة أصدقيني وإن كذبتي جاء الوحي من الله تعالى كيف كان حال ولدك علقمة قالت يا رسول الله كثير الصلاة كثير الصيام كثير الصدقة. قال رسول الله صلى الله عليه وسلم فما حالك؟ قالت يا رسول الله أنا عليه ساخطة. قال ولم؟ قالت: يا رسول كان يؤثر علي زوجته ويعصيني فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم: " إن سخط أم علقمة حجب لسان علقمة عن الشهادة. ثم قال يا بلال انطلق واجمع لي حطباً كثيراً. قالت يا رسول الله وما تصنع قال: " أحرقه بالنار بين يديك " قالت: يا رسول الله ولدي لا يحتمل قلبي أن تحرقه بالنار بين يدي قال: يا أم علقمة عذاب الله أشد وأبقى فإن سرك أن يغفر الله له فارضي عنه فوالذي نفسي بيده لا ينتفع علقمة بصلاته ولا بصيامه ولا بصدقته ما دمت عليه ساخطة. فقالت: يا رسول الله إني أشهد الله تعالى وملائكته ومن حضرني من المسلمين أني قد رضيت عن ولدي علقمة. فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم: انطلق يا بلال إليه وانظر هل يستطيع أن يقول لا إله إلا الله أم لا؟ فلعل أم علقمة تكلمت بما ليس في قلبها حياء مني. فانطلق فسمع علقمة من داخل الدار يقول " لا إله إلا الله " فدخل بلال فقال: يا هؤلاء إن سخط أم علقمة حجب لسانه عن الشهادة وأن رضاها أطلق لسانه. ثم مات علقمة من يومه فحضره رسول الله صلى الله عليه وسلم فأمر بغسله وكفنه ثم صلى عليه وحضر دفنه ثم قام على شفير قبره وقال يا معشر المهاجرين والأنصار من فضل زوجته على أمه فعليه لعنة الله والملائكة والناس أجمعين لا يقبل الله منه صرفاً ولا عدلاً إلا أن يتوب إلى الله عز وجل ويحسن إليها ويطلب رضاها فرضى الله في رضاها وسخط الله في سخطها فنسأل الله أن يوفقنا لرضاه وأن يجنبنا سخطه إنه جواد كريم رؤوف رحيم


Rujuk : https://www.facebook.com/raja.ahmadmukhlis/posts/930474023684292
*

Hukum Liwat Isteri

*

"Terkutuklah lelaki yang melakukan hubungan seks dengan isterinya di duburnya." (HR Abu Dawud dan Imam Ahmad bin Hanbal dan dalam Shahih al-Jami '5 .889.)

Dari Ibnu Abbas Radhiyallahu 'anhuma berkata bahwa Rasulullah Shallallahu 'alaihi wa sallam bersabda :
"Ertinya : Allah tidak mahu melihat kepada laki-laki yang menyetubuhi laki-laki atau menyetubuhi wanita pada duburnya" (HR Tirmidzi : 1166, Nasa'i : 1456 dan Ibnu Hibban : 1456 dalam Shahihnya)

Sesiapa yang mendatangi para wanita pada dubur mereka, maka jadilah dia seorang kafir. (Hadith Riwayat al-Tabrani, al -Hafi? Nur al-dTn Ali b. Abi Bakr al-Haithaml, 1994, Majma' al-Zawiiz'd wa Mamba' al-Fawii'id, Kitiib al-Nikah, Bab fi man watl'Imraa 'h fi Duburiha, bil hadith : 7596, juzA, Beirut: Dar al-Fikri, P.549)

Di dalam Tafsir Ibnu Katsir Juz kedua bagi tafsir al-Baqarah: 223, saya memetik dua hadis yang menarik ini sebagai peringatan buat suami yang gemar mendatangi dubur isterinya iaitu:
حَدَّثَنَا أَبُو مُوسَى (مُحَمَّد بن المثنى بن عبيد بن قيس بن دينار العنزي أَبُو مُوسَى البصري الحافظ) ، ثنا عَبْدُ الصَّمَدِ ، ثنا هَمَّامٌ ، عَنْ قَتَادَةَ ، عَنْ عَمْرِو بْنِ شُعَيْبٍ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ جَدِّهِ ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنَّهُ قَالَ ، وَسُئِلَ عَنِ الَّذِي يَأْتِي امْرَأَتَهُ فِي دُبُرِهَا ، قَالَ : " تِلْكَ اللُّوطِيَّةُ الصُّغْرَى " . قُلْتُ : عَزَاهُ الشَّيْخُ جَمَالُ الدِّينِ إِلَى عِشْرَةِ النِّسَاءِ ، وَلَمْ أَرَهُ فِي الْمُجْتَبَى . قَالَ الْبَزَّارُ : لا أَعْلَمُ فِي هَذَا الْبَابِ حَدِيثًا صَحِيحًا

Telah menceritakan kepada kami Abu Musa, diceritakan Abd Shomad, diceritakan dari Hammam, dari Qatadah, dari Amr bin Syuaib, dari bapaknya (Syuaib bin Muhammad) dari datuknya (Abdullah bin Amr bin al-Ash), bahawa Nabi Muhammad shallallahu 'alaihi wasallam bersabda: “Mencampuri isteri di duburnya adalah homoseksual kecil”.

Katanya, Syeikh Jamaluddin sebagaimana di dalam Kitab 10 Wanita, ia tidak ada di dalam Kitab Mujtaba (Imam Nasa'i). Kata Bazzar, tidak diketahui di dalam bab ini hadis yang sahih. (Hadis Marfu’ Riwayat Imam Ahmad dan Baihaqi, dinilai tidak mengapa dengannya kerana terdapat Abu Musa (Muhammad bin Musanna bin Abid Al-Basri Al-Hafiz) seorang tsiqah tsabit pada Ibnu Hajar Asqolani, . Qatadah menceritakan, Uqbah bin Wasaj memberitahu dari Abu Darda’,
“dan tidaklah hal itu dilakukan kecuali oleh orang kafir”)

حَدَّثَنَا عَفَّانُ بن مسلم بن عبد الله الصفار أبو عثمان البصري ، حَدَّثَنَا وُهَيْبٌ ، حَدَّثَنَا سُهَيْلٌ ، عَنِ الْحَارِثِ بْنِ مُخَلَّدٍ ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ , قَالَ : " لَا يَنْظُرُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ إِلَى رَجُلٍ جَامَعَ امْرَأَتَهُ فِي دُبُرِهَا

Telah menceritakan kepada kami Affan bin Muslim bin Abdullah As-Shafar Abu Utsman Al-Basri, Telah menceritakan kepada kami Suhail, dari Harits bin Mukhallad, dari Ibnu Abbas, bahawa Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam bersabda: “Allah tidak akan melihat orang yang menyetubuhi seorang laki-laki atau isterinya pada bahagian dubur” (Hadis Gharib Riwayat Tirmizi dan Nasa’i serta Ibnu Majah dari jalan Muhammad bin Abd Malik bin Abi Syawarib. Imam Ahmad bin Hanbal berkata, Affan seorang mutsabbit yang telah dibuktikan,tidak mengapa kerana dia seorang yang shaduq. Dalam riwayat lain juga dari Abu Khalid Al-Ahmar dari Ad-Dhahak bin Utsman dari Makhramah bin Sulaiman dari Karib dari Ibnu Abbas.

Imam Tirmizi mengatakan hadis ini hasan gharib demikian juga Ibnu Hibban dan disahihkan Ibnu Hazm, perawinya mengikut syarat Imam Muslim tetapi tidak diriwayatkan oleh Muslim)

حَدَّثَنَا وكيع بن الجراح بن مليح الرؤاسي أَبُو سفيان الكوفي ، حَدَّثَنَا سُفْيَانُ ، عَنْ سُهَيْلِ بْنِ أَبِي صَالِحٍ ، عَنِ الْحَارِثِ بْنِ مَخْلَدٍ ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ ، قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : " مَلْعُونٌ مَنْ أَتَى امْرَأَتَهُ فِي دُبُرِهَا

Telah menceritakan kepada kami Waki, Telah menceritakan kepada kami Suhail bin Abi Solih, dari Harits bin Makhlad, dari Abi Hurairah berkata bahawa Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam bersabda:
“Terlaknat orang yang mencampuri isterinya di duburnya” (Hadis Marfu’ Riwayat Ahmad, Ibnu Majah melalui jalur Suhail dan Abu Daud serta an-Nasa’i dalam jalur Waki’ bin Jarah bin Malih Al-Kufi yang mana beliau dipuji oleh Imam Ahmad bin Hanbal kerana banyak hafazannya.

Dalam riwayat lain, mengatakan “(من أتى كاهناً فصدقه أو أتى امرأة في دبرها فقد كفر بما أُنزل على محمد)
Barang siapa yang mendatangi tukang ramal atau mendatangi isteri melalui duburnya, dia telah kufur dengan apa yang diturunkan kepada Nabi Muhammad” (hadis riwayat Abu Daud)


*

WAHABI adalah MUJASIMMAH

*



Mujassimah ialah orang yang mengatakan Allah ada JISIM, ada ANGGOTA TUBUH BADAN, seperti tangan, kaki, mata dll.

*

Sesiapa mengatakan Allah ada kaki, tangan, wajah, sebenarnya dia telah menjisimkan Allah Ta’ala, WALAUPUN dia kata kaki, tangan, wajah Allah tidak sama dengan kaki, tangan, wajah makhluk, WALAUPUN dia kata dia tidak bayangkan kaki, tangan, wajah Allah itu.

*

Imam Abu Jaafar ath-Thahawi berkata :

وَتَعَالىَ- أَيْ اللهُ- عَنِ اْلحُدُوْدِ وَاْلغَايَاتِ وَاْلأَرْكَانِ وَاْلأَعْضَاءِ وَاْلأَدَوَاتِ، لاَ تَحْوِيْهِ اْلجِهَاتُ السِّتُّ كَسَائِرِ اْلمُبْتَدَعَاتِ

“Maha suci Allah dari batas-batas (bentuk kecil mau pun besar, jadi Allah tidak mempunyai ukuran sama sekali), batas akhir, sisi-sisi, anggota badan yang besar maupun anggota badan yang kecil. Dia tidak diliputi oleh satu maupun enam arah penjuru (atas, bawah, kanan,kiri, depan dan belakang) tidak seperti makhluk-Nya yang diliputi enam arah penjuru tersebut”.[Al-Aqidah ath-Thahawiyyah : 38]

*

Imam Abu Hanifah radiyallahu 'anhu : Allah adalah sesuatu yang tidak sama seperti sesuatu yang lain. Makna sesuatu itu adalah (Dia) wujud tanpa jisim, tanpa jauhar dan tanpa ardh. (Al Fiqh Al Akbar)

*

Imam Abu Al Fadhl Abdul Wahid bin Abdul aziz At Tamimi (410H) meriwayatkan : Imam Ahmad bin Hanbal mengingkari mereka yang menyifatkan Tuhan dengan kejisiman. Beliau (Imam Ahmad) berkata : Sesungguhnya, nama-nama diambil daripada syariat dan bahasa. Adapun ahli bahasa meletakkan nama tersebut (nama-nama yang boleh membawa kepada maksud jisim) dengan maksud, sesuatu yang ada ukuran, ketinggian, ukuran lebar, tersusun dengan beberapa anggota, mempunyai bentuk dan sebagainya. Sedangkan Maha Suci Allah daripada sebarang sifat kejisiman tersebut. (Manaqib Imam Ahmad karangan Imam al Baihaqi)

*

Imam Ibn Al-Batthal Al-Maliki berkata:

غرض البخاري في هذا الباب الرد على الجهمية المجسمة في تعلقها بهذه الظواهر، وقد تقرر أن الله ليس بجسم

فلا يحتاج إلى مكان يستقر فيه، فقد كان ولا مكان ، وانما أضاف المعارج إليه إضافة تشريف ، ومعنى الارتفاع إليه اعتلاؤه - أي تعاليه - مع تنزيهه عن المكان

Imam Al-Bukhari membentangkan bab ini dalam menolak golongan Jahmiyyah dan Mujassimah pada pergantungan mereka terhadap makna-makna zahir (mutasyabihat) tersebut. Maka, beliau (Imam Al-Bukhari) telah menetapkan bahawasanya Allah s.w.t. tidak berjisim dan tidak berhajat kepada tempat untuk menetap padanya. Allah s.w.t. telah wujud tanpa bertempat, maka Al-Ma'arij (naik) kepadaNya itu merupakan suatu nisbah kemuliaan.. [Bahjah An-Nufus 13/416]

*

Punca ini boleh berlaku ialah kerana KESILAPAN MEMAHAMI AYAT AL-QURAN dan HADIS YANG MUTASYABIHAT.

*

Dari Aisyah rodiallahuanha:

قَالَتْ قَالَ : رَسُوْلِ اللّه صَلَى اللّه عَلَيْهِ وَآلِهِ وصَحْبِه وَسَلَمْ ,إِذَاَ رَأَيْتُمْ الَذِيْنَ يَتْبَعُوْنَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ, يعْنِيْ القُرْآنَ فَأُوْلَئِكا الَذِيْنَ سَمّى اللّٰه فاحذروهم.

Rasulullah salllahuaiahiwasallam bersabda, “Jika kamu menyaksikan orang-orang yang mengikut (MAKNA ZAHIR) ayat-ayat mutasyabihat, mereka inilah yang disebutkan oleh Allah (SESAT, dalam surah Al Imran ayat 7), maka waspadalah terhadap mereka”. (H.R Bukhari 4547 & Muslim 2665)

*

Al Imam Ahmad ar-Rifa'i (W. 578 H) dalam al Burhan al Mu-ayyad berkata:

وقال الإمام أحمد الرفاعي المتوفى سنة 578 هـ : "صونوا عقائدكم من التمسك بظاهر ما تشابه من الكتاب والسنة فإن ذلك من أصول الكفر"

"Jagalah aqidah kamu sekalian dari berpegang kepada MAKNA ZAHIR ayat al Qur'an dan hadits Nabi Muhammad shallallahu 'alayhi wasallam yang MUTASYABIHAT sebab hal ini merupakan salah satu pangkal kekufuran".

*

Ibnu Hajar Al-Haitami dalam kitabn Al-Minhaj Al-Qowim Syarh Muqaddimah Al-Hadhromiyah: “Ketahuilah bahawa Al-Qorrofi dan selainnya telah menukilkan dari Imam Syafie, Imam Malik, Imam Ahmad dan Imam Abu Hanifah rodhiyallahu ‘anhum bahawa mereka semua mengkafirkan mujassimah”.

*

Imam Imam Syafie berkata : Tidak boleh mengkafirkan seseorang pun dari ahli kiblat (Muslim) melainkan mujassim ( orang yang mengatakan Allah itu ada jisim) dan orang yang mengingkari ilmu Allah terhadap perkara-perkara juz'iyyat. (As Asybah wa An Nazho'ir m/s 488)

*

Contoh: https://www.youtube.com/watch?v=QYwP7pxu2wE


Wallahu A'lam.

Popular Posts